Polskie
powstanie narodowe
przeciwko Imperium Rosyjskiemu,
Ogłoszone
manifestem 22 stycznia 1863 wydanym w Warszawie przez Tymczasowy Rząd Narodowy,
spowodowane narastającym rosyjskim terrorem polskiego biernego oporu.
Wybuchło 22 stycznia 1863 w Królestwie Polskim i 1 lutego 1863 na Litwie, trwało do
jesieni 1864. Zasięgiem objęło tylko ziemie zaboru rosyjskiego.
WARSZAWA-STAN WYJĄTKOWY |
Było największym polskim powstaniem narodowym, spotkało się z poparciem międzynarodowej opinii publicznej.
Miało charakter wojny partyzanckiej, w której stoczono ok. 1200 bitew i potyczek.
Przez oddziały powstania styczniowego przewinęło się około 200 000 ludzi.
Jednak poza Żmudzią i
rozrzuconymi ośrodkami na Białorusi, w Inflantach Polskich oraz innych Ziemiach Zabranych, masa społeczeństwa nie była gotowa poprzeć
„pańskiego” zrywu.
Mimo początkowych sukcesów zakończyło się klęską powstańców,
z których kilkadziesiąt tysięcy zostało zabitych w walkach, blisko
1 tys. straconych, ok. 38 tys. skazanych na katorgę lub zesłanych na Syberię, a ok. 10 tys. wyemigrowało.
Po upadku powstania Kraj i Litwa pogrążyły się w żałobie narodowej. W roku
1867 zniesiono autonomię Królestwa
Polskiego, jego nazwę i budżet, w 1868 wprowadzono nakaz prowadzenia ksiąg
parafialnych w języku rosyjskim, w 1869 zlikwidowano Szkołę Główną Warszawską,
w latach 1869–1870 setkom miast wspierających powstanie odebrano prawa miejskie doprowadzając
je tym samym do upadku, w roku 1874 zniesiono urząd namiestnika, w 1886
zlikwidowano Bank Polski.
Skasowano
klasztory katolickie w Królestwie, skonfiskowano ok.
1600 majątków ziemskich i rozpoczęto intensywną rusyfikację ziem polskich.
Po stłumieniu powstania znaczna część społeczeństwa Królestwa i Litwy
uznała dalszą walkę zbrojną z zaborcą rosyjskim za bezcelową i zwróciła się ku pracy organicznej.
Powstanie przyczyniło się do korzystniejszego niż w dwóch pozostałych
zaborach uwłaszczenia chłopów.
strony internetowe tj.www.wikipedia.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz